Baraj yolundan sarıyarımıza dahası eski mahalleye baktığımızda yüreğimizde hafiften bir sızı hissederiz. Avuçlarımızın içinden sessizce kayıp giden gençliğimizi görürüz. Baraj yolumuz sarıyarın ilk yerleşim alanıydı. Sokaklarımız temiz ve bahçelerimiz bakımlıydı. Her evde 4-5 hatta6 çocuk olan aileler vardı.
En kalabalık Yusuf BELEN ( 6), Halis BELEN (5)Hüseyin ÖZTÜRK (5),Hasan ÖZTÜRK (4 ),SAMİ yıldırım (4) Galip ÖZTÜRK (4) Ali İhsan KILIÇ (4) Nurettin KILIÇARSLAN ( 4) Ramazan DOLAŞIK (4) Hüseyin YAR (4) Ahmet APEŞ (4) Ali KİBAR (3)Neşet ÖZKAN (4) Yahya BİBER (3) Erol YILMAZ (3) Değirmen evleri dolu Abbaslar gene en kalabalık ailelerdi.
Mahallemizde çocuk sesi gece yarılarına kadar duyulurdu. O zamanlar ne telefonlar vardı ne televizyonlar, nede radyolar bunlar çok uzun seneler sonra gelmişti mahallemize okuldan sonraki eğlencemiz top oynamak, misket oynamak, Dokuztaş oynamak, Kışın ise buzda kaymaktı
Atalarımızın dediği’’ Üç göç bir yangın yeri’’ sözünü hatırlattı. Mahallemiz boşalmıştı kimsecikler kalmamıştı. Yıkılmaya yüz tutmuş evler ile virane bahçeler gözüküyor orada oturanları saysanız bir elin parmakları kadar kalmışlar. Kalanlarda yaşlılar ve orta yaşın üstündekiler. uzun sürmez eski mahallemizin sessizliğe bürünmesi.